บทที่ 422

เวินเอ๋อร์หว่านรู้ว่าเนี่ยนเนี่ยนไม่อยากเจอหน้าเธอ แต่เธอก็ทำใจจากไปไม่ได้ ทำได้เพียงเฝ้ารออยู่ที่หน้าประตูทุกวัน

เวินเนี่ยนเนี่ยนพูดเสียงเบาว่า: “คุณพ่อคะ คุณป้าคนนั้นอยู่ข้างนอกทุกวันเลยใช่ไหมคะ”

เขาชะงักไป: “……อืม เขา…เป็นห่วงลูกมากนะ”

“หนูไม่ต้องการให้เขามาห่วงใยหรอกค่ะ” เวินเนี่ยนเนี่ยนพูด “คุณ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ